igłą malowane...

Od świąt nie oczekiwałam nic innego jak odrobinę spokoju, kilkudniowej wyżerki i okazji do spotkania się z najbliższą przyjaciółką. Niestety moje oczekiwania legły w gruzach. Ba! Nawet gorzej. Przez całe dwa dni, leżałam bykiem dręczona dziwnymi myślami o życiu i nie życiu. Zmusiłam się, żeby przełknąć pół jajka i kromkę chleba, aby mieć energię na przewracanie stronic książki, w ktore gapiłam się bezmyślnie ... no bo jak tu świętować? Jak cieszyć się? Jak nie myśleć skoro nagle dowiadujemy się, że w pierwszy dzień świąt, rankiem ginie w wypadku bliska osoba z rodziny, a u innej osoby równie bliskiej zdiagnozowano chorobę śmiertelną? W telegraficznym skrócie powiem, że tegoroczne święta były do miejca na 4 literki! 

Jedynie co mnie ucieszyło szczerze, to prześliczna kartka wyhaftowana przez sympatyczną blogerkę, o imieniu Monika. Koniecznie zajrzyjcie tu: Pasje kolorem dnia : ) i podziwiajcie jej haftowane cuda, i nie tylko!! 
Carpe Diem, moi Drodzy i do usłyszenia potem.