Podlasie w moim obiektywie...

Podlasie to mój drugi dom. Stąd pochodzi moja mama i tu spędziłam większość swoich wakacji.

Nie będę ukrywać faktu, że, życie na kresach Wschodnich jest o wiele cięższe niż w centralnej Polsce. Ludziom doskwiera bezrobocie i brak perspektyw dla młodego pokolenia. Sytuacja nie jest zbyt wesoła, mimo to ludzie uśmiechają się do siebie. A gościnność mieszkańców i chęć przyjęcia we własne progi chwyta wręcz za serce.

Po zdjęciach można wyczytać, że lgnęłam w stronę drewnanych domków oczarowana ich prostotą i magią. Niektóre z nich są starannie odrestaurowane i zamieszkane, inne zaś opuszczone i zapomniane.

Codziennie upamiętniałam je w swoim obiektywie, pełna obaw, że któregoś dnia znikną z powierzchni ziemi i w miejscu pojawią się wielkie murowane wille.

Dla mnie to zupełnie inny świat, czuję się tu oderwana od rzeczywistości. I wiecie, co? Czasami sobie myślę, że chętnie zmieniłabym swoje otoczenie... zamieszkałabym w małej chałupce na Podlasiu. Sadziłabym kwiatki wokół domu. Chadzałabym do lasu na jagody i dziergałabym z wełny owczej skarpety (to znaczy, nauczyłabym się). 
Żyłabym w zgodzie z naturą i to bo mi starczyło do szczęścia :)